โคบุตร เป็น
กลอนนิทานเรื่องแรกของ
สุนทรภู่ แต่งขึ้นเพื่อถวายเจ้านายในพระราชวังหลังพระองค์หนึ่ง เป็นเรื่องเกี่ยวกับ โคบุตรซึ่งเป็นลูกของ
พระอาทิตย์และ
นางอัปสร โดยฝากเลี้ยงไว้กับพญาราชสีห์ และนางไกรสร เมื่อเจริญชันษาโคบุตรซึ่งได้รับของวิเศษจากพระอาทิตย์ คือ แหวน และสังวาล และได้รับมอบใบยาวิเศษที่สามารถชุบชีวิตคนตายให้มีชีวิตได้จากราชสีห์ ต่อจากนั้นจึงเป็นเรื่องาวการผจญภัยของโคบุตร ดังที่จะคัดมาตอนหนึ่งในตอนท้ายที่โคบุตรมีพระมเหสีสองคน คือ นางอำพันมาลา และนางมณีสาคร นางอำพันมาลาเห็นโคบุตรรักนางมณีสาครมากกว่าตน จึงทำเสน่ห์ให้โคบุตรหลงรัก แต่อรุณกุมารได้แก้ไขเสน่ห์ โคบุตรโกรธมากถึงกับสั่งประหาร แต่อรุณกุมารขอร้อง โคบุตรจึงขับไล่นางอำพันมาลาออกจากวัง ดังต่อไปนี้
| โฉมอำพันมาลาน้ำตาไหล | | เห็นชาวในพระสนมมาคับคั่ง |
| ค่อยหยุดยืนฝืนองค์ทรงประทัง | | เหลียวมาสั่งสาวสวรรค์กำนัลใน |
| จงปกป้องครองกันเป็นผาสุก | | อย่ามีทุกข์เศร้าสร้อยละห้อยไห้ |
| เรามีกรรมจำลาเจ้าคลาไคล | | หักพระทัยออกจากทวารา |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น